Przygotowanie:
Chata czarnoksiężnika Twardowskiego w karpatach – na Łysej Górze. Ostatni dzień 1799r. Przygotowania do następnego wieku. Tworzenie postaci które bedą odgrywać jakąś ważną role w przyszlosci – chodzi o polske
Prolog:
Dyskusja literacka, 1 osoba to koncepcja przypisywana Mickiewiczowi – ukojenie, uspokojenie.
2 osoba krytykuje narodowych wieszczów i chce budzić do działania uśpionych rodaków, krytyka poetów-proroków. 3 osoba to Słowacki i mówi że poeta nie ma budować pięknych obrazów ale pobudzać czytelników do walki.
Akt I:
Scena 1:
Młody 15 letni Kordian, i Grzegorz jego opiekun. Kordian prosi Boga o darowanie mu celu w życiu.
Grzegorz opowiada 3 opowiesci:
- Bajka o Janku co szył buty psom – nie chciał się użyć i gdzieś tam uciekł na jakiś statek,
- Wspomnienie grzegorza z walk napoleońskich – bitwa pod piramidami
- O Kazimierzu i wyprawie na Moskwę, gdzie dostał się do rosyjskiej niewoli
Scena 1 kończy się gdy przychodzi Laura
Scena 2:
Kordian i Luara spaceruja po ogrodzie, Laura jest starsza, Kordian jest zakochany w niej, Laura jednak trzyma dystans i chłodniej. Kordian zarzuca laurze zabawe jego uczuciami. I w sumie to laura odchodzi a Kordian przykłada broń do czoła… i scena się kończy
Scena 3:
Wieczorem Laura rozmyśla nad swoim spotakniem z Krodianem i czy go nie uraziła, czyta wiersz od kordianan ze zostalal nazwana aniołem i nagle zoabzcyła ze koń którym miał wracać kordian wraca sam, i Grzegorz szuka kordianan i nagle Laura dostaje info ze Kordian się zastrzelił…
Akt II (“Wędrowiec”):
Londyn – James Park:
Kordian zastanawia się nad śladem który mu został na czole od strzału, porównuje sie do Kaina który też miał taki znak. Pojawia się dozorca i tam mu mówi że prawdziwy lord potrzebuej 3 krzeseł, i że pieniądze rządzą światem i że wszystko może za to kupić
Dover – Morze:
Czyta “Króla Leara” – dramat Szekspira, dochodzi do wniosku, że poezja nie ma nic związanego z rzeczywistością i że liczy się tylko ta rzeczywistość, która jest dużo bardziej brutalna
Włochy:
Rozmowa ze swoją kochanką WIolettą i w sumie to ona Leci tylko na jego hajs bo jak jej powiedział że jest bankrutem to chciała go rzucić, ale jak Kodian powiedziła że wygrał w karty to nagle do niego chce wrócić itp. Więc kordian stwierdza że ją rzuca SIGMA.
Watykan:
Papież wita Kordiana otwarcie, i wychwala cara czego jednak Kordian nie popiera, dochodzi do konfrontacji Kordian przynosi garść ziemi z Polski jako symbol cierpienia – symbol Powstania Listopadowego, i prosi papieża o jedną łzę – minimalne wsparcie. Kordian chce aby papież jasno określił swoje stanowisko w sporze Polska vs car, a ten mówi “Módl sie i pracuj” – przyjmuj to co daje ci los. Krodian jest wsciekły, rozczariowany, papież go upomina ze w razie buntu na polske bedzie klątwa. A papieska papuga Luterek wykrzykuje Alleluja
Mont Blanc:
Nawiązanie do Wielkiej Improwizacji z Dziadów – Kordian przechodzi przemianie i odnajduje cel w życiu. Stoi na górze i podkreśla, że należy do sfery ziemskiej ale i ociera się o niebianśką.
Kordian mówi w imieniu całego narodu cierpiącego, skazanego na przegraną. Czuje się “Posągiem człowiega na posągu świata” – widzi siebie jako jednostkę wybitną, przygotowaną do tego żeby kierować innymi. Jest przekonany że może porwać za sobą lud, jednak wątki w siebie i jest gotów popełnić samobójstwo xd – chce się rzucić w przepaść
Na koniec tego monologu przywołuje hasło “Polska Winkelriedem narodów” – co ma świadczyć o przyjęciu postawy walki i poświęcenia do samego końca, ale walki aktywnej, działania, zamiast mesjanistycznego umęczenia narodu – to jest dis na Mickiewicza.
Kordian mówi że wysiłek Polski nawet jeśli on sam przegra to nie pójdzie na marne
Akt III (“Spisek Koronacyjny”)
Scena 1:
Plac przed zamkiem królewskim, gdzie ma być koronacja cara na króla Polski – (nawiązanie do Koronacji cara Mikołaja I). Tłumy dzielą się na grupy i dyskutują ze sobą. Widać, że warszawskie społeczeństwo jest podzielone. Car wchodzi do katedry, tłum się rozchodzi, scena się kończy.
Scena 2:
Przeniesienie do katedry warszawskiej. W tej scenie pada tylko jedno słowo “Przysięgam” – jest to podczas gdy prymas podaje carowi księgę konstytucji III Maja, aby złożył przysięgę
Scena 3:
Powrót na plac przed zamkiem, już po ceremonii. W pewnym momencie dobiega głośny krzyk kobiety – książe, brat cara przeganiając tłum, zabił jej dziecko które zginęło pod kopytami konia.
Na scenie później pojawiły postacie i rozrywają okrywające ją sukno – to aluzja do rozrywania szat Jezusa i wcześniejszej gry o nie. Później pojawił się jakis nieznajomy – ubrany w czarny płaszcz – uwagę wszystkich zwróciła jego pieśń, która namawiała do picia wina, potem o koniecznosci przemiany wina w krew – nawiązanie do Jezusa i jego cudów a także śmierci.
Scena 4:
Lochy kościoła św. Jana. Rozpoczyna się spotkanie spiskowców, który planują zabójstwo cara. Na spotkaniu przewodniczy prezes, wszyscy mają maski na twarzach a do podziemi wchodzą po podaniu hasła “Winkelried”. Prezes siedzi obok trumien polskich królów. Jest też ksiądz i wraz z prezesem starają się przekonać spiskowców o rezygnacji. Morderstwo cara miałoby bowiem formę przeciwstawienia się prawom boskim, jak i prawom historii. Oponentem okazuje się podchorąży, który nawołuje do zemsty na wrogu. Prezes jednak przerywa tę tyradę, wskazując, że nie można budować wolności narodu na grzechu, jakim jest zabójstwo i to jeszcze prawowitego władcy.
Spiskowcy zaś dochodzą do wniosku, że trzeba zabić nie tylko cara, ale i jego żonę, syna, dwóch braci. Starzec namawia do tego i mówi że weźmie konsekwencje na siebie. Dyskusja do niczego nie dochodzi, więc chcą podjąc decyzje w tajnym głosowaniu do czego wykorzystują monety i kule, moneta – odmowa udziału w zabójstwie, kula – odpowiedzenie się za.
Okazuje się ze jest 5 kul i 150 monet – co oznacza wyraźną rezygnację ze spisku. Podchorąży jest zszokowany Przekonuje, że sam zawalczy o wolność narodu i podejmie się zabójstwa cara. Gestem potwierdzającym tę gotowość jest zerwanie maski. Okazuje się, że podchorąży to Kordian. Po tym wszyscy zdejmują maski a kordian rzuca zebranym kartkę, na której widnieje informacja, że bohater zapisuje narodowi wszystko co możę – krew i życie. Prezes próbuje go powstrzymać ale kordian go nie słucha
Scena 5:
Kordian idzie do zamku królewskiego, ma przy sobie karabin z bagnetem. Idzie zdetermionway jednak ta determinacja powoli ginie bo przed mi pojawiają się widma. Strach i imaginacja to najprawdopodobniej projekcja tego, co dzieje się w umyśle Kordiana. Kiedy podchodzi pod sypialnie dostrzega postać która z niej wychodzi jest to Diabeł, który mówi Kordianowi, że był gotowy zabić cara, ale jest tak podobny do jego ojca, że nie jest w stanie tego zrobić. Kiedy Kordian ma już wejść do sypialni cara rozlegają się dzwony na jutrznię, które symbolicznie uruchamiają boską perspektywę. Pada zemdlony pod pokojami cara. Z sypialni wychodzi car, i szybko orientuje się, jaki był jego cel. Nakazuje pojmać Kordiana i go rozstrzelać.
Scena 6:
Kordian, w szpitalu dla obłąkanych, jest skonfrontowany przez Doktora – Mefistofelesa, który drwi z jego misji i wiary w poświęcenie, próbując złamać jego ducha. Przedstawia mu dwóch wariatów: jednego uważającego się za krzyż Jezusa, kpiąc z ofiary, i drugiego, który wierzy, że podtrzymuje niebo, wyśmiewając rozum. Rozmowę przerywa Wielki Książę, nakazując zabrać Kordiana.
Scena 7:
Na placu Saskim w Warszawie Książę Konstanty chce ukarać Kordiana. Początkowo zapowiada jego rozszarpanie przez konie, ale zmienia zdanie i stawia warunek: Kordian ocali życie, jeśli przeskoczy na koniu nad bagnetami i karabinami. To trudne wyzwanie ma zademonstrować wyszkolenie żołnierzy Konstantego, w tym Kordiana. Kordian podejmuje próbę i odnosi sukces, ku radości Konstantego. Zostaje wyprowadzony z placu, ale car oznajmia generałom, że i tak rozkaże rozstrzelać Kordiana za próbę zamachu.
Scena 8:
W celi więziennej, dawniej klasztornej, Kordian spowiada się, wyrażając żal, że nie zaznał przyjaźni, czuł się odrzucony przez Polaków w kluczowej próbie i wierzy, że jego miejsce jest wśród bohaterów poświęcających się dla ojczyzny. Pojawia się Grzegorz, który modli się za Kordiana, wspomina jego próbę samobójczą i szatańską bliznę na czole. Kordian, dowiedziawszy się o wnuku Grzegorza, prosi, by nadano mu jego imię. W celi zjawiają się oficer z księdzem, informując Kordiana o wyroku rozstrzelania.
Scena 9:
W Zamku Królewskim car wygłasza emocjonalny monolog, w którym wyobraża sobie podporządkowanie europejskich władców i pełną kontrolę nad kontynentem, w tym nad Polską. Monolog przerywa gwałtowne wejście Wielkiego Księcia Konstantego, który błaga o zmianę wyroku na Kordiana. Car pozostaje nieugięty, a bracia zaczynają wzajemnie wypominać sobie zbrodnie: car wspomina gwałt i morderstwo Angielki dokonane przez Konstantego, a ten przypomina, że zrzekł się korony na rzecz brata, choć jako starszy miał do niej prawo. Konstanty grozi buntem, wskazując na poparcie wojska. Ten argument łamie cara, który podpisuje ułaskawienie Kordiana, uznając brata za Polaka.
Scena 10:
Przenosimy się na Plac Marsowy. Trwają ostatnie przygotowania do egzekucji Kordiana. Najpierw dochodzi do pozbawienia podchorążego szlachectwa. Następnie Kordian ma otrzymać opaskę na oczy, ale odmawia. Oficer wydaje rozkaz rozstrzelania. Niektórzy z tłumu dostrzegają pędzącego w kierunku placu carskiego gońca. Oficer go jednak nie widzi. Pojawia się jedynie informacja, że dyrygujący egzekucją podnosi rękę w górę…
Dodaj komentarz